قسم به داستان! نگاهی به کتاب بهترین قصه گو برنده است

از هر کسی که در کار بازاریابی محتوایی باشد بخواهی که یکی-دو کتاب فارسی معرفی کند، بی‌شک، بهترین قصه گو برنده است جزء اولین پیشنهادهای‌اش خواهد بود. کتابی هم اسم جذابی دارد و هم بدجوری جای خالی آموزه‌های‌اش در بازار محتوای کشور به چشم می‌آید.

پس از استیو جابز غلط کرد با تو، این دومین کتابی‌است که در کارگاه معرفی‌اش می‌کنیم و تصادفا، این اثر هم از نشر اطراف است. هم روژان سری و هم مهدی زارع سریزدی به این کتاب اشاره کردند و خود من هم آن‌را به همه‌ی کسانی‌که دستی بر قلم یا کیبورد دارند، پیشنهاد می‌کنم. اخیر دوباره آن‌را مرور کردم و به نظرم آمد که توصیفی از آن‌چه دستگیرم شما را برای مخاطبان کارگاه بنویسم.

قصه‌ها به چه کار می‌آیند؟

به نظرم آن‌قدری که اینفلوئنسرهای اینستاگرامی در تبیین جایگاه قصه و داستان‌سرایی موفق بودند، ما آدم‌هایی که در وب نوشتیم و ادعای‌مان هم گوش فلک را کر کرده اثر نداشتیم. خیلی وقت است که از نقش داستان در جلب توجه مخاطب حرف می‌زنیم و مدعای «بازاریابی محتوایی بدون داستان‌سرایی» را سر می‌دهیم. اما در عمل، راستش را بخواهید، کمتر موفق بودیم.

به‌جای‌اش، اینفلوئنسرها، آن‌چه ما حرف‌اش را می‌زدیم عملی کردند و توانستند با قصه‌هایی ساده و روزانه، دل و جیب مخاطبان خود را به دست آوردند.

بهترین قصه گو برنده است اثری‌است برای توضیح همین مساله: اینکه قصه‌ها مهم‌اند، قصه‌ها کار می‌کنند و قصه‌ها بر هر چیز دیگری (در بازاریابی محتوایی و چه بسا کسب‌وکار) تقدم دارند.

نویسنده‌ی کتاب، بیشتر از آن‌که تلاش کند و راه و روشی برای قصه‌سرایی نشان‌مان دهد، می‌خواهد از اهمیت داستان‌ها بگوید. کار را هم با قصه آغاز می‌کند و برای هر مدعای‌اش هم قصه‌ای می‌آورد. مثال‌هایی از زندگی شخصی و دنیای کسب‌وکار که برخی‌شان برای من‌وشمای ایرانی آشناست و برخی هم نه. اما فکر می‌کنم به خوبی منظور‌ش را درک می‌کنیم.

همچنین بخوانید: استراتژی بازاریابی در یک صفحه | نگاهی به کتاب طرح بازاریابی کسب‌وکارهای کوچک

ساختارسازی برای کاری ناساختارمند!

آنت سیمونز، نویسنده بهترین قصه گو برنده است تلاش می‌کند تا امر دشواری را به نتیجه برساند و آن، پیشنهاد یک ساختار برای روایت‌گری تجاری است. چرا معتقدم این کار، دشوار است؟ چون فکر می‌کنم داستان‌گویی بیشتر از آن‌که امری مهندسی (طبعا مهندسی‌پذیر) باشد، غریزی است.

نویسنده، انواع مختلفی از داستان را شناسایی و پیشنهاد می‌کند. برای هرکدام، کارکردهایی را برمی‌شمرد و شیوه‌ای برای ساخت‌اش پیشنهاد می‌کند. راستش را بخواهید، به نظر من، روال پیشنهادی‌اش چندان کارآمد نیست و در عمل به «نتیجه» ختم نمی‌شود. اما شکل نگاه کردنش به مقوله‌ی روایت‌گری، بسیار جذاب و آموزنده است.

به عبارت بهتر، بیشتر از آنکه روال پیشنهادی‌اش برای‌تان کارآمدی بسازد، خود شیوه‌ی طرح موضوع‌اش است که به شما می‌گوید چگونه قصه بگویید.

برای من، همان تکه‌ی نخست کتاب که به تبیین اهمیت تجارب زیسته در قصه‌سرایی تمرکز داشت بیشتر از باقی بخش‌های کتاب مفید و توامان سرگرم‌کننده بود.

من کتاب را دوست داشتم و خواندنش را به همه‌ی کسانی‌که سروکاری با محتوا دارند، پیشنهاد می‌کنم. فکر می‌کنم که خواندنش باعث می‌شود که جور دیگری به روایت کسب‌وکارمان نگاه کنیم و باعث می‌شود روایت‌گری را بهتر تمرین کنیم.

شناسنامه کتاب بهترین قصه گو برنده است