مهاجرت هیچ‌وقت موضوع کارگاه نبوده، اما مدام و مدام، خواسته و ناخواسته، درباره‌اش گفت‌وگو کردیم. چه در برهه‌هایی که خود با این مقوله درگیر بودم و چه در زمان‌هایی که به فراخور وضعیت زندگی میهمان، گفت‌وگو به آن سمت کشیده شده. در گفت‌وگو با علیرضا کیان اما، از ابتدا می‌دانستم که می‌خواهم با او درباره‌ی تجربه مهاجرت گپ بزنم.
پادکست کارگاه کمک می‌کند که مسیر شغلی خود را حرفه‌ای طی کنید و حوزه‌ی منابع انسانی را بهتر بشناسید. با دنبال کردن کارگاه در کست‌باکس، اولین نفری باشید که از انتشار گفتگوی تازه مطلع می‌شوید. راهنمای استفاده از کست باکس
علیرضا از دوستان قدیمی من است و مدتی هم همکار بودیم. تا حد خوبی، آن‌قدری که یک دوست و همکار می‌تواند، او را می‌شناسم از خلق‌وخو و منش‌اش مطلع‌ام. همچون دیگر دوستانِ مهاجری که دارم، تغییرات را در این مدتِ پنج‌ساله، که انگار برای من کوتاه‌تر گذشته، در او مشاهده کردم. هرچند این «مشاهده» از دریچه‌های مجازی بوده و همان‌طور که علیرضا در طی گفت‌وگو تاکید کرد، هیچ‌وقت مشاهده‌گری کاملی نخواهد بود.
در این اپیزود سعی کردم که به آن سطح از تجربه مهاجرت بپردازم که درباره‌اش کمتر گفت‌وگو می‌شود. همان‌طور که در بخشی از گفت‌وگو با نیکزاد نورپناه تلاش کردم به جنبه‌های کمتر بیان‌شده‌ی مهاجرت نزدیک شوم.
ممکن است این ایپزود در نقد و یا تقبیح مهاجرت فهمیده شود. به مخاطب، اگر این برداشت را داشته باشد، حق می‌دهم. اما منطق و مبنای من آن بود که در گفت‌وگو با علیرضا کیان تصریح کردم: محتوای تعریفی و تشویقی بر و برای مهاجرت بسیار است. کافی‌ست عبارت‌های پرتکرار مهاجرتی را جست‌وجو کنید تا با حجم قابل توجهی از وبلاگ‌نوشته‌ها، ویدیوها و پادکست‌هایی که سعی بر تشویق به این امر دارند مواجه شوید.
این گفت‌وگو، و گفت‌وگوهای دیگری که در حوزه‌ی مهاجرت داشته و خواهم داشت، نه تلاشی برای ترک انداختن بر تصویرِ غالبِ ایجاد شده از تجربه مهاجرت که اهتمامی برای نگاه به ماجرا از زاویه‌ای دیگر است. زاویه‌ای که سخت‌تر بیان می‌شود، کمتر خوشایند است و بیشتر توی ذوق می‌زند.
