سروش خدامی قریب به یک دهه پیش از اصفهان به تهران آمد و مسیر حرفه‌ای‌اش را آغاز کرد و سپس، همین چهار سال پیش، دوباره باروبندیل را جمع کرد و این‌بار عازم آمستردامِ هلند شد. پرسش از «چرایی» مهاجرت دیگر پاسخِ جذابی بر نمی‌گرداند و به‌قول دوستی، معقول‌تر از آن است از آن‌هایی‌که امکانِ رفتن داشته‌اند و چنین نکردند، بپرسی که چرا ماندند! پس پرسش‌هایم را بیشتر، متوجهِ این تجربه‌ی دوباره‌ی مهاجرت کردم. که چه بر او گذشته، چه‌ها آموخته و کجاها دردش آمده.
پیش از آن‌که دکمه‌ی رکورد را بزنیم و در گپ‌وگفتِ پیش از آغاز، در فضایی که بنا نبود کسی جز من آن‌ها را بشنود و طبعا راحتی بیشتری درکار بود، یک‌جایی از «افسوس»هایی گفت که تجربه کرده. این واژه را پیش‌تر، از زبانِ دیگرانی‌که در تجربه‌ی مهاجرت از رنج‌هاشان گفتند، نشنیده بودم. یا حداقل این‌چنین پررنگ نشنیده بودم. اما در روایت سروش خدامی این افسوس پررنگ می‌نمود. چه در کلام و چه رخسارش.
سعی کردم تا آن‌جا که شد و می‌شد، این احساس را بشکافم و بهتر بفهم. که از چه افسوسی و چه مقداری می‌گوید. گفت‌وگو البت محدود به همین مقدار نماند. درباره‌ی جنبه‌های دیگرِ ماجرا، آن‌رو که خوش‌تر است هم صحبت کردیم. این‌که چه‌ها آموخته و چه‌ها در او تغییر، تغییرِ مثبت کرده.
از آن‌جا که سروش آدمِ دست‌به‌کد است و بخشی از آدم‌های کارگاه هم این‌چنین‌اند، آخرهای کار، قدری درباره‌ی نظرش پیرامون مباحث فنی هم گفت‌وگو کردیم. من که خیلی سر در نیاوردم، امیدوارم برای اهل‌اش مفید واقع شود.
اسپانسر: ایفا
ایفا اولین و بزرگترین پلتفرم اجتماعی تأمین مالی جمعی بر پایۀ قرض‌دادن به کسب‌وکارهای خُرد در ایران است. ایفا به کسب‌وکارها و مشاغل کوچک روستایی کمک می‌کند تا به پایداری برسند و از محل تجمیع کمک‌های خرد، راهِ ساختنِ مشاغل را برای جوامع محلی فراهم می‌کند.
با مراجعه به سایت ایفا می‌توانید از طرح‌های مختلفی که درآن فهرست شده، مطلع شوید و پس از خواندنِ داستانِ هر درخواست، به یکی از آن‌ها قرض دهید.
