مینا بیگی استاد تمام دانشگاه ساوت‌همپتون انگلستان است و طی قریب به یک دهه‌ی گذشته، به شکلی متمرکز و تخصصی در کارِ پژوهش و تدریس حول موضوع مسیر شغلی بوده است. او در تحقیقات کیفی مختلف، تلاش کرده تا گونه‌های مختلف مسیر شغلی رو شناخته و مستند و مدون سازد. در این اپیزود با او درباره‌ی معنای مسیر شغلی در عصر حاضر گپ زدم و پیرامون آن‌چه «موفقیت در مسیر شغلی» شناخته می‌شود، صحبت کردم.
مینا بیگی خود سرگذشتِ جالبی دارد و به‌نظر، همین تاریخچه‌ی زیسته در مسیر زندگی، کار و تحصیل‌اش اثری عینی داشته است. در بخشی از گفت‌وگو پیرامون نقش شانس و تصادف در موفقیت حرفه‌ای گپ زدیم و پیرامون اثرات محیط بر «آن‌چه هستیم» بحث کردیم.
مینا بیگی شخصیتی آکادمیسین است و بیش از دو دهه از عمر حرفه‌ای خود را در دانشگاه‌های مختلف ایران، آمریکا و انگلستان سپری کرده است. بخش انتهایی گفت‌وگوی‌مان به وضعیت علوم انسانی در ایران و تفاوت‌ها و عمدتا عقب‌ماندگی‌های‌اش از دانشگاه‌های «غرب» اختصاص یافت. مینا بیگی معتقد است که زمینه و دانش کافی برای تولید نظریه توسط دانشگاه‌های ایران وجود دارد و لازم است رفته‌رفته، از وضعیتِ مصرف‌کننده به تولیدکننده‌ی دانش و بینش در حوزه‌ی علوم انسانی نقلِ مکان کنیم.
شنیدن گفت‌وگوی من با دکتر مینا بیگی می‌تواند چراغ‌های تازه‌ای را در ذهن‌تان روشن کند. او جزء معدود کسانی‌ست که در حوزه‌ی منابع انسانی به طور اعم و مسیر شغلی به‌طور اخص، کار پژوهشی انجام داده و داده‌هایی مبتنی بر پژوهش در اختیار دارد. امید آن‌که به‌زودی، بخشی از این تحقیقات را به‌فارسی بخوانیم.
