درباره‌ی جادی میرمیرانی

جادی را می‌توان برنامه‌نویس، معلم، پادکستر و مترجم معرفی کرد. در هرکدام از این حوزه‌ها، کارهای مختلفی کرده و اثرات متنوعی داشته. اما «جادی» چیزی ورای همه‌ی این‌هاست. به برداشت و شناختِ من، او مصداقی دقیق و عینی برای لفظ «اینفلوئنسر» است. کسی که بر دیگران، اثر می‌گذارد و نظراتش در حوزه‌های مختلف -و عموما فنی- برای بسیاری از مخاطبانش، فصل‌الخطاب تلقی می شود.

در این اپیزود خواستم به‌جای آن‌که در جنبه‌ای مشخص و محدود از زندگی و کار جادی متمرکز شوم، به شکل نگاه‌اش به پیرامون بپردازم. طبعا از هر دری سخن گفتیم. از روتین روزانه‌اش گرفته تا تجربه‌اش از چهل‌وچند سالگی. از نحوه‌ی زیست‌اش در زندان تا قوانینی که خود برای زندگی وضع کرده.

خواستن رنج است

جادی کارهای مختلفی کرده و می‌کند. از ترجمه‌ی کتاب گرفته تا ساخت پادکست. از تدریس و تولید دوره‌های آموزشی تا مشارکت در پروژه‌های عا‌م‌المنفعه‌ی متن‌باز (که من چندان از آن سر در نمی‌آوردم!) این را هم در نظر بگیرید که در کنار همه‌ی این‌ها، شاغل در یک شغلِ تمام‌وقت هم است.

مساله محدود به کمیت نیست. بازخورد آدم‌های مختلف روی شبکه‌های اجتماعی که مخاطبِ دست‌پروده‌های او هستند نشان می‌دهد که چیزی هم از کیفیت کم نمی‌گذارد. به زبانی ساده، جادی کارهای مختلفی را در حجم بالا و کیفیتی ممتاز به انجام می‌رساند. اما چطور؟

این مهم‌ترین سوالی بود که از او داشتم. پیش‌فرض‌ام پیش از گفت‌وگو آن بود که از یک سازوکار و روتین روزانه دقیق بهره می‌گیرد. این پیش‌فرض‌ام درست بود و درباره‌ی جزئیات‌اش تا حد امکان گفت‌وگو کردیم.

اما به‌نظر، آن‌چه به اندازه‌ی روتین روزانه در کار و «ساخت» او اثر دارد، وضعِ برخی قوانین شخصی برای مواجهه با زندگی است. چیزی شبیه به ده فرمان که در هر موقعیت، تصمیم‌سازی را آسان می‌کند.

برای من این وجه از جادی جالب، آموزنده و حقیقتا کارساز بود. مهم‌ترینش، همانی‌ست که تیتر این بخش نوشتم: خواستن رنج است.