وقتی صحبت از رشته‌های مثل انسان‌شناسی می‌شود، معمولا ذهن‌مان به سمت موزه‌ها و کتاب‌های تاریخ و تصاویر شبیه‌سازی شده از چهره نئاندرتال‌ها می‌رود. اما آیا دانش انسان‌شناسی فقط به درد خوره‌های تاریخ یا عاشقان مستندهای شبکه دیسکاوری می‌خورد؟
در پادکست گفت‌وگوی منابع انسانی به صورت موضوعی و عمیق‌تر در حوزه منابع انسانی صحبت می‌کنیم و تلاش‌مان بر این است که بتوانیم دریچه‌هایی نو و مباحثی تازه در حوزه منابع انسانی باز کنیم. در اولین اپیزود از گفت‌وگوی منابع انسانی به سراغ حسین مدنی رفتیم تا بدانیم انسان‌شناسی چطور می‌تواند به کار واحد منابع انسانی بیاید.
پادکست گفت‌وگوی منابع انسانی به صورت تخصصی به موضوعات مرتبط به منابع انسانی می‌پردازد. در هر اپیزود تلاش می‌کنیم از منظری تازه و متفاوت، گسترده‌ی دانش منابع انسانی را پهناورتر کنیم. راهنمای استفاده از کست باکس
هک‌های انسان‌شناسی برای بهبود وضعیت واحد منابع انسانی
حسین در این گفت‌وگو از شباهت‌های ساختارهای مغز اجداد چندهزارساله‌مان با مای مدرن امروزی گفت و اینکه چطور می‌توانیم با شناخت رفتارهای انسان‌های پیشین، محیط کار را برای کارمندان بهبود دهیم. برای روشن‌ترشدن ماجرا بیایید به محل زندگی انسان‌های اولیه دقت کنیم. ساوانا یا دشت‌زارهای وسیع با چشم‌انداز باز، از مهم‌ترین و اولین خانه‌های ما بوده است. چرا که ما در برابر دشمنان طبیعی‌مان ضعیف و آسیب‌پذیر بوده‌ایم. بنابراین ترجیح می‌‌داده‌ایم در فضایی زندگی کنیم که به جای غافلگیرشدن، بتوانیم از نزدیک‌شدن جانوران وحشی باخبر شویم.
این عادت به فضای باز و ترس و دلهره از فضاهای بسته با با چشم‌اندازهای محدود یکی از آن اشتراکات قدیمی است که همچنان با ما باقی مانده است. بنابراین یک کارشناس منابع انسانی باهوش می‌تواند از همین ویژگی تاریخی استفاده کند و فضای کاری سازمان را به نحوی طراحی کند تا کارمندان به جای گیرافتادن در پارتیشن‌های کوچک و خفه، در محیط‌های به اصطلاح اوپن کار کنند که بتوانند از وضعیت کلی دور و اطرافشان باخبر باشند. همین ترفند کوچک می‌تواند بهره‌وری کارمندان را به طور چشمگیری بهبود بخشد.
همین یک نمونه ساده ثابت می‌کند که دانش انسان‌شناسی می‌تواند در خدمت واحدهای منابع انسانی قرار بگیرد و کارایی آن‌ها را افزایش دهد.
خیلی گفتگوی مفیدی بود. دست آقا مدنی درد نکند